Ηαλίευση των ψηφοφόρων…
Μέρος Β’
Αγαπητέ Υποψήφιε Τοπάρχη…
Εσύ που τρέχεις, σχεδιάζεις,σταματάς και ξαναρχίζεις… Στάσου για λίγο… Ξαπόστασε και σκέψου…
Το ταξίδι σε λίγο τελειώνει. Έναςο νικητής κι ένας ο νικημένος.
Η έπαρσή σου κουκούλι ασφυκτικό:δεν μας ακούς, μα ούτε μας βλέπεις… Δεν μας αναγνωρίζεις μα ούτε και σενοιάζει.
Το «ναι», τη συγκατάθεσή μαςαναζητάς, με τρόπο ανάγωγο και ανάρμοστο. Με τρόπο επίπλαστα οικείο. Με τρόποβίαιο και εκβιαστικό.
Αγαπητέ Υποψήφιε Τοπάρχη…
Καταλαβαίνω…
Είσαι «φρέσκος», νιώθεις ισχυρός,σου αρέσει να κυβερνάς.
Έχεις προστάτες πολιτικούς,χρηματοδότες καρδιακούς και σύμβουλους πανούργους.
Αποζητάς –και θεωρείς δεδομένη-την ανανέωση μιας εξουσίας με όρους δυσδιάκριτους και θαμπούς.
Την φλυαρία επιδιώκεις σεεφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, μα απεχθάνεσαι να σε ρωτούν.
Λατρεύεις το κοινό σου, αρκεί νασε χειροκροτεί και σε ραίνει με επαίνους που ποτέ σου αληθινά δεν κέρδισες.
Αγαπητέ Υποψήφιε Τοπάρχη…
Καταλαβαίνεις…
Το ταξίδι σε λίγο τελειώνει. Οι δείκτες αποχαιρετούναποφασιστικά τον χρόνο που πέρασε και σπρώχνουν στο μέλλον.
Έταξες, δήλωσες, ορκίστηκες πίστηαιώνια, μα ξαφνικά πάλι άλλαξες γνώμη… Στο ατέλειωτο πήγαινε-έλα τουσπαραξικάρδιου εκκρεμούς σου, αφέθηκες μοιραία στη φιλαρέσκεια, την πιο πιστήσου σύντροφο…
Την ώρα της αποτίμησης, πάλιμόνος θα’ σαι… Κράτα μόνο αν θες, αυτό το ποίημα το πεζό, στα βάθη του μυαλούσου: Αλφαβητάρι για τους καιρούς που έρχονται…
Ενδύματα
Mέσα σ' ένα κιβώτιο ή μέσα σ' έναέπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου. Tαρούχα τα κυανά. Kαι έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Kαι κατόπιντα κίτρινα. Kαι τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερααπό τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και μεπολλή λύπη. Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ' ένα μαύρο σπίτι,μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο,και με απελπισία. Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή - που θαείναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Tα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτακαι ποτήρια σπασμένα κατά γης. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασίπιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Mερικοί κουρασμένοι θα κάθονταιολομόναχοι, σαν κ' εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά - άλλοι πιο κουρασμένοι θαπήγαν να κοιμηθούν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Shareclick here to translate article
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου