ΑΣΠΡΑ ΝΕΡΑ ΚΙΣΑΜΟΥ-Ενα μικρό χωριό έγινε γνωστό από τεράστιες πινακίδες!

Όπως δημοσιεύτηκε την 09-06-2012 στο www.haniotika-nea.gr

Άσπρα Νερά ονομάζεται ο μικρός ημιορεινός οικισμός στην πρώην επαρχία Κισάμου και σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Πλατανιά Νομού Χανίων που είναι κτισμένος σε υψόμετρο 230 μέτρα με πανοραμική θέα τα γύρω χωριά και την περιοχή.  Οι λιγοστοί κάτοικοί του, εννέα όλοι κι όλοι είναι στο σύνολό τους ηλικιωμένοι αποδίδοντας τη μακροζωία τους στο καλό κλίμα του χωριού τους.
Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, αυτό το χωριό παρέμενε άγνωστο στους περισσότερους, αλλά αναδείχθηκε ξαφνικά εξαιτίας της τοποθέτησης από και προς τον οδικό κόμβο της Καλυδωνίας τεσσάρων τεράστιων πινακίδων που ανέγραφαν την ονομασία του. Με αφορμή, λοιπόν, εκείνη την περίοδο τις πινακίδες, επισκεφτήκαμε το χωριό αφιερώνοντας στα 'Χ.Ν.' ολόκληρη σελίδα. Από τότε μέχρι σήμερα που το επισκεφτήκαμε ξανά έχουν περάσει αρκετά χρόνια και τ’ Άσπρα Νερά εξακολουθούν να υπάρχουν με τον ίδιο περίπου πληθυσμό, αλλά εγκαταλελειμμένα όπως τα περισσότερα χωριά. Η αγάπη, όμως, που έχουν για το χωριό τους συνταξιούχοι άνθρωποι που έζησαν στην Αθήνα, τους έλκει να έρχονται τακτικά για να φροντίζουν τις περιουσίες τους, αλλά και την εκκλησία μαζί με τους μόνιμους κατοίκους και να κάνουν κάθε χρόνο παραμονή του Χριστού μεγάλο πανηγύρι. Από τη συνάντηση και τη συζήτηση που είχαμε με τον συνταξιούχο τραπεζικό υπάλληλο Φίλιππα Αποστολάκη, μεταξύ άλλων, μας είπε τα εξής: «Δημοτικό Σχολείο δεν είχαμε τα χρόνια που ήμασταν παιδιά και παρά του ότι το χωριό μας είχε αρκετά κοπέλια όλα πηγαίναμε πρωί και απόγευμα περπατώντας δύο χιλιόμετρα στο σχολείο στα Ροδωπού. Ούτε ρεύμα είχαμε, αλλά δεν είχε και κανένα χωριό εκείνα τα χρόνια, μα το πρόβλημα το μεγάλο ήταν με την έλλειψη του νερού. Η οικογένειά μας ήταν πολύτεκνη, οκταμελής με έξι παιδιά, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Ολες οι οικογένειες τότε κάνανε πολλά παιδιά και κάθε νοικοκυριό ήταν μια μικρή βιοτεχνία. Υφαντά και πλεκτά από τη μάνα και τα κορίτσια στον αργαλειό και στο χέρι. Στις αγροτικές δουλειές το μάζωμα των ελιών με τα χέρια από κάτω. Οργώναμε με τα γαϊδουράκια τότε, σπέρναμε, θερίζαμε, αλωνίζαμε και φουρνίζαμε. Κάθε σπίτι είχε το αλώνι, το πατητήρι και τον φούρνο του. Δύσκολες μα νοσταλγημένες αυτές οι εποχές γιατί ότι τρώγαμε ήταν καθαρό. Κοπάδια δεν είχαμε πέρα από τα οικόσιτα ζώα επειδή το χωριό είναι ημιορεινό και κατάφυτο από ελιές και αμπέλια με κρασί που φημίζεται. Στην Αθήνα εργαζόμουν στην Τράπεζα και τον ελεύθερο χρόνο τον αφιέρωνα στον Σύλλογο Κρητών Αργυρούπολης Αττικής στον οποίο είχα χρηματίσει μέλος, γραμματέας, αλλά και πρόεδρος πολλά χρόνια. Την τελευταία περίοδο που ήμουν πρόεδρος, ζήτησα τη βοήθεια των δημάρχων Κολυμπαρίου και Πλατανιά, Πολυχρόνη Πολυχρονίδη και Γεωργίου Τσαγκαράκη, αντίστοιχα για να μου βρούν έναν κατάλληλο βράχο από την περιοχή τους να τον εγκαταστήσουμε στην Αθήνα κάνοντάς τον μνημείο Μάχης της Κρήτης. Οι δήμαρχοι που προανέφερα είδαν θετικά την ιδέα και βοήθησαν στην πραγματοποίηση του στόχου βρίσκοντας έναν βράχο 6,5 τόνων από την περιοχή που ποτίστηκε με αίμα τόσων και τόσων Κρητικών. Τους είμαι ευγνώμων. Στο χωριό μας ερχόμαστε πολύ τακτικά, είναι πανέμορφο, έχει καλό κλίμα γεγονός στο οποίο οφείλεται η μακροζωία των κατοίκων, αφού και η μητέρα μου η συχωρεμένη πέθανε 105 χρονών πριν από λίγα χρόνια προλαβαίνοντας να χαρεί την προβολή του χωριού της στα 'Χανιώτικα νέα' την προηγούμενη φορά που είχατε έρθει...».
Στην ξενάγηση που ακολούθησε παρέα με τ’ αδέλφια Στέλιο και Φίλιππα Αποστολάκη επισκεφτήκαμε την κεντρική Εκκλησία, η οποία είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού. «Πριν από 20 περίπου χρόνια, ενώ είχε σταματήσει να κάνουν στο χωριό πανηγύρι αποφασίσαμε να το ξεκινήσουμε και από τότε κάθε χρόνο την παραμονή όλο και πιο περισσότεροι είναι οι προσκυνητές. Εχω κτίσει καινούργιο σπίτι εδώ και ως συνταξιούχος που είμαι τα τελευταία χρόνια έρχομαι πολύ τακτικά από την Αθήνα, πηγαινοέρχομαι δηλαδή επειδή έζησα και πάνω μια ολόκληρη ζωή έχοντας προσφέρει υπηρεσίες στα κοινά από τη θέση του δημοτικού συμβούλου και αντιδημάρχου στον Δήμο Μενιδίου Αχαρνών», υπογράμμισε ο κ. Στέλιος για να συνεχίσει δίνοντας πιθανή εξήγηση στην τοποθέτηση των μεγάλων πληροφοριακών πινακίδων ως εξής: «Κανένας από το χωριό δεν έκανε την παραμικρή ενέργεια για να τοποθετηθούν αυτές οι πινακίδες στον κόμβο της Καλυδωνίας, οι οποίες, βέβαια, μας έδωσαν χαρά αφού μαθεύτηκε το χωριό μας, αλλά, προφανώς το αρμόδιο Υπουργείο βλέποντας στα χαρτιά του την έγκριση διάνοιξης  δρόμου από την Καλυδωνία προς το χωριό και τη συνέχεια, έδωσε εντολή να κατασκευαστούν και να τοποθετηθούν. Το γιατί, όμως, δεν έγινε αυτός ο δρόμος δεν το γνωρίζω».         
Τ’ Άσπρα Νερά φημίζονται και ως χωριό μουσικών αφού η οικογένεια Αποστολάκη και συγκεκριμένα όπως μας αφηγήθηκε ο ενενηνταπεντάχρονος Γεώργιος Αποστολάκης παίζει ακόμα βιολί και τραγουδά στις χαροκοπιές μαζί με το γιο του τον Αντώνη, επίσης βιολάτορα και ζωγράφο, που έχει τ’ όνομα του μακαριστού παππού του, βιολάτορα κι εκείνου. «Για την ονομασία του χωριού μας», είπε ο 95χρονος καλλιτέχνης ότι «ονομάσθηκε έτσι εξαιτίας των άσπρων  νερών που σχημάτιζαν κάτι μεγάλες πέτρες στην περιοχή».

Kallikrates Chania:ΑΣΠΡΑ ΝΕΡΑ ΚΙΣΑΜΟΥ-Ενα μικρό χωριό έγινε γνωστό από τεράστιες πινακίδες!
click here to translate article