ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ: -Γιατί αποφάσισα να είμαι υποψήφιος με τον συνασπισμό κομμάτων “Δημιουργία, ξανά!”

Όπως δημοσιεύτηκε την 07-06-2012 στο www.haniotika-nea.gr

Η  ανακοίνωση της υποψηφιότητάς μου με το ψηφοδέλτιο του συνασπισμού κομμάτων «Δημιουργία, ξανά!» προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Απέναντι σε αυτή μου την πρωτοβουλία αναπτύχθηκαν απίστευτα σενάρια συνωμοσίας και παρωχημένες πολιτικές πρακτικές. Δε θα αναφερθώ προς το παρόν στις αρνητικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Θα αρκεστώ στο να επαναλάβω το υστερόγραφο της ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς μου ότι «…εάν η πολιτική ασκούνταν στην Ελλάδα με τον ίδιο ζήλο που ασκείται η παραπολιτική, θα ήμασταν Ελβετία». Δυστυχώς στην Ελλάδα οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος εδώ και αρκετά χρόνια έχουν πάψει να ασχολούνται με την ουσία της πολιτικής και αναλώνονται σε πρακτικές που τους εξασφαλίζουν προσωπικά και κομματικά οφέλη. Η πραγματικότητα αυτή μας οδήγησε στη σημερινή κατάρρευση. Θα ασχοληθώ, λοιπόν, μόνο με την ουσία, θέτοντας την άποψή μου στην κρίση όλων των πολιτών των Χανίων, στην κρίση όλων σας!

Από τις εκλογές του 2009 έως τις εκλογές της 6ης Μαΐου: το χρονικό και η κατάληξη
Το 2009, αν και η χώρα βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με το αλησμόνητο 'λεφτά υπάρχουν'. Αρκετούς μήνες μετά τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ, έχοντας ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο, υπογράφει την πρώτη δανειακή σύμβαση με τους εταίρους, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Παράλληλα, η αξιωματική αντιπολίτευση καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ για αυτή τη δανειακή σύμβαση, χωρίς να προτείνει όμως καμία εναλλακτική πρόταση. Στη χώρα μας η ύφεση βαθαίνει όλο και πιο πολύ με δραματικές συνέπειες στην απασχόληση και σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Καμία σχεδόν από τις μεταρρυθμίσεις που προέβλεπε η πρώτη δανειακή σύμβαση δεν υλοποιείται «εν τοις πράγμασι» και η αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση ή έστω να προτείνει συγκεκριμένες τροποποιήσεις, καταγγέλλει συνεχώς την κυβέρνηση και «κλείνει παράλληλα το μάτι», τόσο σε συντεχνίες όσο και στο σύνολο της κοινωνίας, δίνοντας ελπίδες πως, εάν αναλάμβανε αυτή την εξουσία, όλα θα έφτιαχναν «διά μαγείας». Το καλοκαίρι του 2011, η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και έτσι στο τέλος του έτους, οδηγούμαστε στη δεύτερη δανειακή σύμβαση με τη συναίνεση πλέον και της Ν.Δ., η οποία συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Η εμμονή του κ. Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός μας οδήγησε στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Σε όλη αυτή την καταστροφική πορεία, που σημαδεύτηκε από τις επαναλαμβανόμενες αστοχίες κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, η απόγνωση και η οργή του κόσμου βρίσκει αντανακλαστικά καταφύγιο στις λαϊκίστικες εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ περί καταγγελίας του μνημονίου και άλλων τυχοδιωκτικών – κερδοσκοπικών 'τσιτάτων'. Ομως ο κ. Τσίπρας και τα κάθε λογής ετερόκλητα στελέχη του δεν διατυπώνουν συγκεκριμένο σχέδιο που θα εξασφαλίσει τη συνέχεια της λειτουργίας της χώρας και του κράτους χωρίς το μηχανισμό στήριξης, αφού ακόμη και σήμερα τα ελλείμματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα ανέρχονται σε εξωφρενικά υψηλά επίπεδα.

Οι αληθινές 'φωνές' εντός και εκτός Κοινοβουλίου
Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι η ευθύνη για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας δεν οφείλεται μόνο στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά βαραίνει σχεδόν ισότιμα και την αξιωματική αντιπολίτευση του κ. Σαμαρά, ο οποίος, αντί να προτείνει συγκεκριμένες ρεαλιστικές και σαφείς τροποποιήσεις για τη δανειακή σύμβαση, προκειμένου αυτή να καταστεί υλοποιήσιμη, ώστε να μην δημιουργήσει την πρωτοφανή ύφεση που βιώνουμε σήμερα, προτίμησε τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού και της αδιέξοδης καταγγελίας. Αποτέλεσμα η κομματική αναδίπλωσή της Ν.Δ. στο δεύτερο μνημόνιο, όταν πια η καταστροφή είχε πλέον επέλθει. Ολο αυτό το διάστημα υπήρξαν φωνές εντός και εκτός του ελληνικού Κοινοβουλίου που αποτύπωναν την πραγματική κατάσταση και απέφευγαν τον λαϊκισμό. Αυτές ήταν οι φωνές της Ντόρας Μπακογιάννη και του Στέφανου Μάνου από τον φιλελεύθερο χώρο, του Φώτη Κουβέλη από τον χώρο της φιλοευρωπαϊκής αριστεράς και του Θάνου Τζήμερου, ο οποίος προήλθε από τα κινήματα των πολιτών και των μέσων κοινωνικών δικτύωσης. Αυτές οι φωνές και άλλες πολλές από ανώνυμους πολίτες δυστυχώς δεν εισακούστηκαν, με αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί στις εκλογές αντιμετωπίζοντας το φάσμα της καταστροφής.

Η αδυναμία συγκρότησης μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας
Δυστυχώς, η αλαζονεία και ο καιροσκοπισμός που επέδειξε το πολιτικό σύστημα, οι δεύτερες σκέψεις των αρχηγών των μεγάλων κομμάτων και η -για επικοινωνιακούς λόγους- περιφορά της διερευνητικής εντολής από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν στην αποτυχία συγκρότησης μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Οι αλλεπάλληλες εκλογές στις οποίες οδηγείται η χώρα μας ολοκληρώνουν τη «δολοφονία της Ελλάδας», με πρωταγωνιστές όλα τα κόμματα της προηγούμενης Βουλής. Αυτή τη στιγμή, το μνημόνιο 2 δεν είναι παρά ένα κουρελόχαρτο. Υπάρχει γενικευμένη στάση πληρωμών από το κράτος και παρόλα αυτά, δεν έχω αντιληφθεί κανένα αξιόπιστο σχέδιο τροποποίησης της δανειακής σύμβασης από τα παραπάνω, πρώην και νυν, κόμματα εξουσίας.

Η 'Δημιουργία, ξανά!' απαραίτητη στη σύνθεση της επόμενης Βουλής
Στο περιβάλλον που μελανά περιέγραψα, ως απλός πολίτης και επαγγελματίας, βιώνω το πρόβλημα σε όλο του το μέγεθος, την απελπισία των πολιτών και τον κίνδυνο της συνολικής κατάρρευσης.
Η επιλογή μου, λοιπόν, να στηρίξω με την υποψηφιότητά μου τη φωνή της κοινής λογικής των Τζήμερου – Μάνου είναι μια επιλογή συνειδητή, χωρίς καμία πολιτική σκοπιμότητα, διότι πιστεύω ότι η φωνή αυτή είναι απαραίτητη στη Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Η χώρα μπορεί να επιβιώσει μόνο με συγκεκριμένες και απόλυτα τεκμηριωμένες τροποποιήσεις του μνημονίου, οι οποίες θα γίνουν αποδεκτές από την Ευρώπη. Δεν θα μπορούσα, ούτε να στηρίξω, ούτε να ψηφίσω, τόσο τους πραγματικούς ενόχους και ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος κατά της χώρας μου όσο και εκείνους που απλά προσπαθούν να ικανοποιήσουν τη δίψα και την φιλοδοξία τους για να γίνουν κόμμα εξουσίας με κάθε κόστος.
Πιστεύω ότι η είσοδος στη Βουλή των φωνών της κοινής λογικής που απορρίπτουν τους συμβιβασμούς και τις ομηρείες από τα καθεστωτικά κόμματα και οι οποίες θα στηρίξουν την όποια προσπάθεια διάσωσης της χώρας είναι πολύ πιο σημαντική από προσωπικές σχέσεις, φιλίες και πολιτικές ή εξ αίματος συγγένειες. Απελευθερωμένοι όλοι από το παρελθόν μας, στηριζόμενοι στην ελεύθερη βούλησή μας, ψηφίζουμε αυτό που είναι το καλύτερο για τη χώρα, απαλλαγμένοι από την όποια προσωπική σχέση ή πολιτική υστεροβουλία.

Με πλήρη τη συναίσθηση της επιλογής μου
Γνωρίζω πολύ καλά πως αυτή η επιλογή μου κλείνει οριστικά την πόρτα σε κάθε είδους κομματικά χρίσματα που λειτουργούσαν όλα αυτά τα χρόνια με καθεστωτική και πατερναλιστική αντίληψη δημιουργώντας το χάος του σήμερα.
Γνωρίζω πολύ καλά πως τίθεμαι οριστικά εκτός 'συστήματος'. Είμαι αποφασισμένος να σηκώσω το βάρος που μου αναλογεί για το καλό της πατρίδας. Η Βουλή που θα προκύψει, χρειάζεται τον δημιουργικό και εύστοχο λόγο ανθρώπων που εκφράζουν τον κοινό νου, διαφορετικά η όποια προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να οδηγήσει σε οριστικό αδιέξοδο.

Φίλες και φίλοι,
θεωρώ το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα που το απαρτίζουν υπεύθυνα για το τέλμα που βιώνουμε ως έθνος. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να απεγκλωβιστούν από την πελατειακή και ιδιοτελή φύση τους και τον κοντόφθαλμο τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας. Η διατήρηση του συστήματος που έθρεψαν ήταν για τα κόμματα αυτά σημαντικότερο από την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Οι εναλλασσόμενοι κομματικοί στρατοί, που αντιμετώπιζαν το κράτος ως λάφυρο, και οι αυτιστικές συντεχνίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα ψάχνουν σήμερα εναγωνίως καινούριο καταφύγιο και το βρίσκουν στο πρόσωπο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η πορεία μου στην αυτοδιοίκηση αποδεικνύει ότι δεν υπηρέτησα ποτέ τη λογική του συστήματος αυτού.

Χανιώτισσες και Χανιώτες,
δεν επιδιώκω κυβερνητικά αξιώματα για να εξασφαλίσω την πολιτική μου επιβίωση, δεν επιθυμώ να αποτελέσω ένα νέο διάττοντα αστέρα. Προσπαθώ να βάλω το δικό μου ελάχιστο λιθαράκι ώστε η φωνή της κοινής λογικής όπως αυτή διατυπώνεται από τον Θάνο Τζήμερο και τον Στέφανο Μάνο να εισέλθει στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Με την υποψηφιότητά μου επιθυμώ να συμβάλω στον εξορθολογισμό της δημόσιας ζωής, στη διατύπωση ενός συγκροτημένου και μετριοπαθούς δημοσίου λόγου για την ανασυγκρότηση της πολιτικής, όπως άλλωστε έκανα και ως Νομάρχης. Αν αυτή η προσωπική μου θέση γίνει και θέση της κοινωνίας μας στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, τότε η Ελλάδα θα έχει έναν ακόμα λόγο να αισιοδοξεί και εγώ την πεποίθηση ότι αντιληφθήκατε ακριβώς το λόγο της υποψηφιότητάς μου με τη 'Δημιουργία, ξανά!».

Kallikrates Chania:ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΡΧΟΝΤΑΚΗΣ: -Γιατί αποφάσισα να είμαι υποψήφιος με τον συνασπισμό κομμάτων “Δημιουργία, ξανά!”
click here to translate article